Hatay’da yaşayan annesini deprem felaketinde kaybeden oyuncu Çağrı Çıtanak, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda, “Antakya’da sadece annemi değil, 18 yaşıma kadar attığım her adımı kaybettim. Kimliğimin yarısını kaybettim” dedi.

Oyuncu Çağrı Çıtanak, Hatay’da enkaz altında kalarak hayatını kaybeden annesi Nevber Yurdal Çıtanak‘ın ardından Instagram hesabından duygu ve düşüncelerini paylaştı.

Memleketi Hatay’dan bahseden Çıtanak, “Hepsi 6 Şubat 2023 saat 04.17 itibarıyla bir daha ne zaman yaşayabileceğimizi bilmediğimiz ya da yaşayamayacağımızı bildiğimiz anılar oldu. Attığım ilk adımın şahitliğinden tutun da yazdığım ilk öykünün ilhamı olmaya kadar her anımın en nadide parçası annemi kaybettik” ifadelerini kullandı.

Sadece annesini kaybetmediğini belirten oyuncu, “18 yaşıma kadar attığım her adımı kaybettim. Kimliğimin yarısını kaybettim” dedi. Oyuncunun sosyal medya hesabından yaptığı paylaşım şöyle:

“Ben Mehmet Çağrı Çıtanak. 10.10.1990’da Hatay’da doğdum. Bir kısmınızın Suriye sandığı, bir kısmınızın terör bölgesi sandığı, bir kısmınızın yaşayan herkesi Arap sandığı, Akdeniz’in kuytu köşesi, medeniyet beşiği, hoşgörü diyarı Hatay. Bağımsız bir cumhuriyet iken oy birliği ile Atatürk’ün mirasına sarılan Hatay. Uğruna kan dökülmeden ülke topraklarına katılan tek il olan Hatay. Benim canım memleketim! Bana savaşmamayı öğreten memleketim… Bana sevmeyi öğreten memleketim… Bana kardeşliği öğreten memleketim… Bana bütün Anadolu’yu eve sığdırarak öğreten annem! Çocukluk arkadaşlarım, mahallemiz, esnaf komşularımız, sırasıyla önce oynadığımız, sonra köşesinde oturduğumuz, sonra koşup kaçtığımız, sonra köşesinde takıldığımız ve vakti geldiğinde bavulumuzla köşesini dönüp gittiğimiz sokaklarımız. Sokaklarımızda yankılanan annelerimizin sesleri.”

“Hepsi 6 Şubat 2023 saat 04.17 itibarıyla bir daha ne zaman yaşayabileceğimizi bilmediğimiz ya da yaşayamayacağımızı bildiğimiz anılar oldu. Attığım ilk adımın şahitliğinden tutun da yazdığım ilk öykünün ilhamı olmaya kadar her anımın en nadide parçası annemi kaybettik. Çocukken, ölmüş insanların fotoğraflarını gördüm diye kabuslar gördüğüm çok gecem oldu. O yüzden annemin herhangi bir fotoğrafını paylaşmak istemedim. Bu paylaşıma denk gelen kardeşlerim olursa etkilenmelerini istemem. Onun yerine hayatı boyunca çevresindekilerle sadece ödünç alıp verdiği kitapların sayıları için tartışmış bir kadını anmak için bana öğrettiklerinden bahsetmek istedim. Böylece hepimiz aynı öğretilere sahip olarak gerçek bir aile olabiliriz.”

“Daha nice öğüdü vardır cebimde muhakkak. Bunlar beni onun oğlu yapanlar. Antakya’da sadece annemi değil, 18 yaşıma kadar attığım her adımı kaybettim. Kimliğimin yarısını kaybettim. Kalanlarla uzun, sağlıklı, huzurlu, bereketli yollarımız olsun. Süre içinde destek olan, yanımda olan, arayan-soran, sarılan, gelen, gelmeyen herkese çok teşekkür ederim. Ben annemin anısına gülmeye ve yaşamaya devam edeceğim. Her mutlu anımız gidenlerin ruhuna yarasın. Hepimize geçmiş olsun. Sevgilerimle.”