Felaket günlerinde bu köşeyi kimi zaman siren, kimi zaman ışıldak, kimi zaman da doğru rotayı gösteren navigasyon aleti olarak kullanmaya çalıştım. Köşemiz bazen yara bandı oldu, bazen de yardım panosu. Bugün de pek çok ebeveynin beynini kurcalayan “Çocuğuma depremi nasıl anlatabilirim?” sorusuna cevap olarak uzman bir psikoloğun eşliğinde rehberlik görevi yapmaya çalışacağım.

İşte İstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi Psikoloji bölümünden Uzman Psikolog Tuğçe Dabağer’in Dilek tavsiyeleri:

“Öncelikle yaşanılan deprem çocuklara mümkün olduğunca yalın ve gerçek bir dilde anlatılmalıdır. Bu noktada, fazla detay vermek veya bu konuyla ilgili hiç konuşmamak çocukların kafasında birçok soru işareti yaratabiliyor. Depremin, yağmur, kar ve diğer hava olayları gibi bir doğa olayı olduğunu ve ayağımızı bastığımız yerlerin zaman zaman bu sebeple hareket edebileceği şeklinde bir aktarım sağlanabilir.

İkinci en önemli adım ise; çocukların deprem ile ilgili sorduğu soruların geçiştirilmemesi ve konunun kapatılmamasıdır. Böyle bir yol izlendiğinde çocuk kendi hayal gücüyle bu sorulara cevap aramaya başlar ve bu durum çocuğun daha fazla kaygılanmasına sebep olabilir.

Çocukların, olumsuz görüntülere fazla maruz kalması da güven duygusunu önemli ölçüde zedeleyebilir. Unutulmamalıdır ki bu süreçte çocuğun hissetmek ve duymak istediği en önemli duygu güvenlik hissiyatıdır. Çoğu zaman çocuklar, çevrelerinde gerçekleşen durumları ebeveynlerin tepkilerini gözlemleyerek algılarlar. Bu noktada, atılması gereken bir diğer önemli adım ise ebeveynin kendi duygu durumunu düzenlemeye çalışmasıdır. Elbette, bu durum korkularımızı ve üzüntülerimizi tamamen saklamak, gizlemek anlamında değil, tam tersi çocuklarımızın hissettikleri bu belirsizlik ve korkunun birlikte ifade edilebiliyor olması anlamındadır.

Bir diğer yandan, çocukların bu süreçte hissettiklerini sözel olarak ifade etmesi bazen mümkün olamayabilir. Böyle durumlarda, oyun oynamak, resim yapmak gibi çocuğun sevdiği aktiviteler, çocuğun kendisini ifade etmesine olanak sağlayacaktır.

Son olarak, kaygının, korkunun ve belirsizliğin olduğu bu süreçte çocuğun en temel ihtiyacı sevdiği birine temas etmek ve yakın ilişki halinde kalmaktadır. Dolayısıyla, bu dönemde çocuklarınızla sık sık yakın temaslar kurarak sakinleştirmeyi ihmal etmeyin.”

CHP’nin planı ne?

Devlet tüm imkanlarını kullanarak deprem yaralarını sarmaya çabalarken, içimizde destek yerine köstek olanlar bulunduğunu bilmek, görmek herkesi derinden yaralıyor. İşte okurumuz Sercan Mıhçı’nın tespitleri:

“Merhaba ben vatanını seven biri olarak yazıyorum. İçimiz acıyor ama CHP yine durmuyor, muhalif kanallar yine durmuyor. Utanmasalar ‘Depremi Erdoğan yaptı’ diyecekler. Depremin büyüklüğü, etki alanı hiç konuşulmuyor. Eksiklikler olabilir ama sadece onlar konuşulmaz. Eleştir, bağır çağır ama şimdi değil. Şu an birlik olmak, yardımcı olmak zamanı. Elleri ceplerinde gittiler, gezdiler, şimdi kanal kanal konuşmaya gidecekler. Bunlar nasıl insan Allah aşkına? Bunların alt planlarını bozacak yazılar yazılsın, haberler yapılsın. CHP büyük plan peşinde. Tek derdi seçim. Vatandaşı düşünen biri nasıl böyle bir açıklama yapar? Sizden ricam, bu konuları irdelemenizdir.”

Gaf’let kürsüsü

Utanmadan Mehmetçik’e, Kızılay’a, AFAD’a da dil uzattılar ya… Her felakette omuz vermek yerine omuz atan hainleri bu millet kara kaplı’ya da yazacaktır, hiç şüphem yok.

Zap’tiye

Yardımda bile bölünmeyi aklım bir türlü almıyor. Siyaset, bu ülkeyi bölen en büyük fay kırığıdır. O yapmış, bu yapmış. Kim yaparsa yapsın, depremzedenin eline bir şişe su veren herkes başımın tacıdır.

Ne demiş?

Deprem bölgesinde dört gündür bedava döner-ekmek dağıtan adama muhabir sordu: “Buraya nereden geldiniz? Durumlar nasıl?” Hayırsever adam yanıtladı: “Buraya devlete yar olmaya geldim…” (Devlete “yar” olursak, “yarın” da oluruz. Ha gayret milletim…)